Podejrzanie mało mówi się w mediach o Projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych (patrz: zakładka Projekty Aktów Prawnych) – za tą długą nazwą kryje się szereg zmian, niestety większość z nich jest zmianami nie tylko mało przemyślanymi, ale wręcz szkodliwymi dla tych grup społecznych, które samodzielnie nie będą wstanie zawalczyć o swoje prawa.
Szczególnie bulwersująca jest próba uchylenia art. 14 ust. 4 (zapisane w art. 1 pkt. 8 przedmiotowego projektu), gdzie wymienione są kategorie osób, którym obligatoryjnie przysługuje prawo do lokalu socjalnego w przypadku orzeczenia o eksmisji z zajmowanego lokalu. Aktualnie są to kobiety w ciąży, małoletni, niepełnosprawni lub ubezwłasnowolnieni oraz sprawujący nad takimi osobami opiekę i wspólnie z nimi zamieszkujący, jak również obłożnie chorzy, emeryci i renciści spełniający kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby bezrobotne i osoby spełniające przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały.
Po wejściu w życie noweli o ew. uprawnieniu zadecyduje sąd, co w praktyce oznacza nic innego, jak masowe eksmisje. Wiara w prawidłową ocenę sytuacji osoby eksmitowanej przez sąd nie znajduje uzasadnienia w dotychczasowej praktyce. Narzucony formalizm postępowania sądowego, oraz wieloletni brak inicjatywy sądów w ustaleniu sytuacji osoby eksmitowanej, jak również nagminne przyzwyczajenie do obarczania osób eksmitowanych ciężarem udowodnienia okoliczności wskazujących na konieczność przyznania lokalu sadowego jest absolutnie ugruntowanym sposobem prowadzenia postępowań eksmisyjnych.
Nadto, należy zwrócić uwagę, że osoby z ww. katalogu bardzo rzadko będą w stanie samodzielnie zapewnić sobie schronienie, a w przypadku osób niesamodzielnych zachodzić będzie konieczność umieszczenia ich w Domach Pomocy Społecznej, co zdecydowanie bardziej obciąży budżety gminne niż dotychczasowe rozwiązanie polegające na przyznaniu im lokalu socjalnego.
Niepokoić powinno także bezrefleksyjne posługiwanie się ustawodawcy rozwiązaniem umieszczania osób eksmitowanych w lokalach tymczasowych (zapisane w art. 1 pkt. 9 przedmiotowego projektu), w sytuacji gdy obecnie nie funkcjonują żadne standardy takowych lokali (jedyny wymóg to 5 m2 powierzchni mieszkalnej na osobę oraz nieostre stwierdzenie, że pomieszczenie takie ma „nadawać się do zamieszkania”). Zapisy te są całkowicie niedoprecyzowane i stanowią tym samym pole do licznych nadużyć. Dopuszczają bowiem umieszczenie osób w pomieszczeniach nie nadających się obiektywnie do zamieszkania tj. pomieszczeń bez dostępu do jakichkolwiek mediów!
Jeśli przedmiotowa nowela wejdzie w życie, niewątpliwie przybędzie osób bezdomnych oraz pozbawionych szansy na normalne życie.
Autor: Benita Prusinowska
Dziękuję za sporo przydatnych informacji. Temat jest mi bliski 🙂